Małe dzieci małe kłopoty...

Doskonale wiemy, że dla dziecka 3-letniego moment pójścia do przedszkola to istotny przełom, który w dużym stopniu odbija się na jego dalszym życiu. Dlatego bardzo ważne jest, by chwila przekroczenia progu przedszkola przez dziecko przebiegała w spokoju i atmosferze która jak najlepiej pozwoli mu zaadaptować się w nowym środowisku.

Duże dzieci duże kłopoty...

Na naszej stronie znajdą Państwo też mnóstwo porad, jak radzić sobie z dużymi kłopotami.

Zapraszamy Państwa do zapoznania się z ARTYKUŁAMI poświęconymi tematyce dziecięcej...

DYSLEKSJA

DEKALOG RODZICÓW, NAUCZYCIELI I UCZNIÓW Z DYSLEKSJĄ

NIE 

• Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, złego lub leniwego.
• Nie karz, nie wyśmiewaj ucznia w nadziei, że zmobilizujesz go do pracy.
• Nie łudź się, że uczeń „sam z tego wyrośnie”, „weźmie się w garść”, „przysiądzie fałdów”.
• Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i znikną same w młodszych klasach szkoły podstawowej.
• Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale i
• Nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą.

TAK

• Staraj się zrozumieć swojego ucznia, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia. Zapobiegnie to pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych zaburzeń
• nerwicowych.
• Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności ucznia: na czym polegają i co jest
• ich przyczyną. Skonsultuj problemy ucznia ze specjalistą (psychologiem, logopedą,
• pedagogiem, a w razie potrzeby z lekarzem).
• Aby jak najwcześniej pomóc uczniowi:

· bądź w kontakcie z poradnią i nauczycielem terapeutą,

· wykorzystuj wyniki badań i zalecenia specjalistów,

· uwzględniaj je w swojej pracy,

· ustal kontrakt zawierający reguły współpracy między tobą, innymi nauczycielami, rodzicami

  i uczniem, który uczyni ucznia odpowiedzialnym za pracę nad sobą, rodziców - za pomaganie uczniowi, a nauczyciela za bycie doradcą,

· zaobserwuj podczas lekcji, co najskuteczniej pomaga uczniowi.

• Opracuj indywidualny program terapeutyczny wymagań wobec ucznia, dostosowany do jego możliwości, a zatem:

· oceniaj go na podstawie odpowiedzi ustnych i treści prac pisemnych,

· nie każ mu czytać głośno przy całej klasie,

· pozwól mu korzystać ze słownika,

· daj więcej czasu na zadania pisemne,

· oceniaj jakościowo (opisowa ocena błędów) pod warunkiem systematyczności pracy, znajomości reguł ortografii i korekty błędów w zeszytach,

· nagradzaj za wysiłek i pracę, a nie za efekty.

• Bądź życzliwym, cierpliwym przewodnikiem ucznia.

DOSTOSOWANIE WYMAGAŃ DO SPECJALNYCH POTRZEB EDUKACYJNYCH UCZNIÓW Z DYSLEKSJĄ

Prawa i obowiązki nauczyciela

Nauczyciel ma prawo

• Oczekiwać odpowiednich warunków do pracy (np. wyposażenia gabinetu w specjalistyczne pomoce dydaktyczne).
• Oczekiwać od dyrektora szkoły środków finansowych na doskonalenie własnego warsztatu pracy.
• Domagać sie współpracy z uczniem i rodzicem w pokonywaniu trudności (np. w formie kontraktu).
• Wymagać systematycznej pracy ucznia w domu według wspólnych ustaleń z uczniem i rodzicem.
• Zawiesić na czas określony niektóre prawa ucznia, wynikające z dostosowań edukacyjnych, jeśli ten nie wywiązuje sie ze wspólnych ustaleń.
•  Oczekiwać od rodziców zaufania i zrozumienia dla prowadzonych przedsięwzięć terapeutycznych.

Nauczyciel ma obowiązek

• Dostosować wymagania (formy, metody, ocenianie) do możliwości i potrzeb ucznia z dysleksją.
• Organizować pomoc uczniom z uwzględnieniem zaleceń postdiagnostycznych.
• Realizować zobowiązania podjęte z rodzicami i uczniami w ramach współpracy (np. w formie kontraktu).
• Wspierać ucznia i rodzica w odkrywaniu mocnych stron dziecka.
• Pomagać uczniom i rodzicom w zrozumieniu problemu dysleksji, służąc radą i pomocą, zalecając odpowiednią literaturę, szkolenia itp.
• Wspólnie z rodzicami interpretować zalecenia zawarte w opinii psychologiczno-pedagogicznej.
• Poinformować rodzica, że nigdy nie jest za późno na pracę nad problemem dysleksji oraz jasno sformułować tezę, że tylko systematyczna praca dziecka w szkole i w domu może przynieść oczekiwany efekt w postaci lepszych wyników w nauce.
• Konsultować ze specjalistami niezrozumiałe dla niego przypadki zachowań ucznia (np. zachowania agresywne, kompulsywne, tiki nerwowe, natręctwa) w celu udzielenia właściwej pomocy.
• Konsultować efekty pracy dziecka z innymi nauczycielami uczącymi w szkole.
• Współpracować z terapeutą pedagogicznym w zakresie ujednolicenia oddziaływań wobec dziecka z dysleksją.
• Doskonalić swoje kompetencje w zakresie pracy z dzieckiem z dysleksją– śledzić specjalistyczną literaturę i uczestniczyć w konferencjach i szkoleniach.
• Rozumieć trudności dziecka z dysleksją (znać mechanizmy ich powstawania) i odpowiednio na nie reagować, by nie doprowadzić do pogłębienia się problemu.
• Rozpoznawać trudności o charakterze dyslektycznym i zalecać odpowiednie działania.

Prawa i obowiązki ucznia z dysleksją

Uczeń ma prawo

1. Oczekiwać dostosowania wymagań edukacyjnych (formy i metody nauczania, sposoby oceniania) do jego potrzeb i możliwości, na podstawie wskazań z opinii psychologiczno-pedagogicznej.

2. Uzyskać wielokierunkową pomoc terapeutyczną, zorganizowaną przy współpracy rodziców, nauczycieli i terapeuty pedagogicznego.

3. Oczekiwać zrozumienia dla swojego problemu ze strony nauczycieli wszystkich przedmiotów, rodziców i innych uczniów danej szkoły.

4. Domagać się od nauczycieli respektowania zaleceń zawartych w opinii psychologiczno-pedagogicznej.

5. Odczuwać pozytywne zainteresowanie innych nauczycieli, oczekiwać od nich stałego wsparcia i pomocy w sytuacjach zadaniowych, społecznych, emocjonalnych i innych.

6. Rozwijać swoje mocne strony w zajęciach organizowanych w szkole.

7. Otrzymywać najwyższe oceny przewidziane przez WSO, o ile sprostał wymogom przewidzianym w kontrakcie.

Uczeń ma obowiązek

1. Uczestniczyć w terapii pedagogicznej (zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych), jeśli na takie zajęcia został zapisany.

2. Być odpowiedzialnym za własne postępy w terapii oraz w nauce na poszczególnych przedmiotach szkolnych.

3.Systematycznie pracować w domu pod kierunkiem rodziców.

4. Informować o własnych sukcesach i problemach.

5.Zgłaszać dłuższą nieobecność na zajęciach terapii w celu ukierunkowania pracy samokształceniowej w domu.

Prawa i obowiązki rodzica

Rodzic ma prawo

1. Oczekiwać od szkoły i nauczycieli, że dostrzegą trudności jego dziecka i zaproponują odpowiednią pomoc.

2. Wymagać od szkoły i nauczycieli specjalistycznej pomocy dla swojego dziecka w postaci zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.

3. Oczekiwać dostosowania wymagań do potrzeb i możliwości swojego dziecka na wszystkich przedmiotach.

4. Decydować o rodzaju i zakresie form pomocy stosowanych wobec dziecka.

6. Uzyskać informacje na temat osiąganych postępów edukacyjnych i terapeutycznych.

7. Otrzymywać niezbędne wskazówki do pracy z dzieckiem w domu (dotyczące prawidłowej organizacji pracy, sposobów na skuteczne uczenie się, stosowania wzmocnień motywujących dziecko do pracy).

8. Oczekiwać możliwości zdobywania wiedzy na temat dysleksji i umiejętności pracy z dzieckiem w domu na organizowanych w szkole formach doskonalenia.

9. Oczekiwać wsparcia ze strony terapeuty pedagogicznego w postaci:

– udziału dziecka w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych,

– konsultacji terapeutycznych,

– warsztatów pozwalających na samodzielna pomoc dziecku w domu,

– niezbędnych materiałów dydaktycznych,

– realizacji postanowień zawartych w ramach kontraktu.

10. Domagać się wyrównywania szans edukacyjnych w trakcie sprawdzianów i egzaminów zewnętrznych (zgodnie z zaleceniami CKE).

11. Korzystać z pomocy szkoły, poradni psychologiczno-pedagogicznej, a także Polskiego Towarzystwa Dysleksji i włączać się czynnie w podejmowane przez nie inicjatywy.

Rodzic ma obowiązek

1. Udać się z dzieckiem do poradni psychologiczno-pedagogicznej na wniosek nauczyciela.

2. Umożliwić dziecku skorzystanie z pomocy psychologiczno-pedagogicznej dla uczniów z dysleksją, jaką oferuje szkoła.

3. Zrozumieć problem dziecka, a następnie zadbać o zorganizowanie specjalistycznej pomocy.

4. Czuć się współodpowiedzialnym za realizację zaleceń zawartych w opinii psychologiczno-pedagogicznej, między innymi przez koordynowanie pracy samokształceniowej w domu.

5. Współpracować ze szkołą w zakresie udzielania skutecznej pomocy dziecku (przychodzić na spotkania szkoleniowe, na konsultacje z terapeutą i nauczycielami różnych przedmiotów)

6. Wskazywać mocne strony dziecka (uzdolnienia, zainteresowania) w celu wypracowania przez terapeutę i nauczycieli optymalnego programu działań pomocowych.

7. Udzielać dziecku systematycznego wsparcia w codziennej pracy według wskazówek terapeuty.

8. Wywiązywać się z przyjętych na siebie zadań zawartych w kontrakcie z terapeutą pedagogicznym.

9. Informować o zmianach zaobserwowanych w zachowaniu dziecka, jego trudnościach oraz postępach.

Źródło:

Biblioteka Ortograffiti

Polskie Towarzystwo Dysleksji